Ważnym wydarzeniem rozpoczynającego się roku 2014 jest 22. Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i 8 bieg „Policz się z cukrzycą”. Do biegu włączyły tysiące osób, w tym grupa PFED. Wszyscy promujemy aktywność fizyczną, która przyczynia się do dobrego zdrowia i spowalnia proces starzenie się.
22. Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i 8. bieg „Policz się z cukrzycą” to ważne wydarzenia rozpoczynającego się nowego roku. Warto zwrócić uwagę na aktywność fizyczną, którą w czasie 22. Finału WOŚP podejmuje wiele tysięcy osób. Grupa PFED również w tym roku włączyła się do 8. biegu „Policz się z cukrzycą”.
Celem biegu „Policz się z cukrzycą” jako elementu prowadzonej pod tym samym hasłem autorskiej akcji Fundacji WOŚP jest popularyzacja wiedzy na temat cukrzycy i promowanie zdrowego i aktywnego stylu życia. Drugi cel biegu związany jest z realizowanym przez WOŚP Programem Leczenia Osobistymi Pompami Insulinowymi Kobiet Ciężarnych z Cukrzycą: zbiórka pieniędzy na zakup pomp insulinowych na potrzeby tego programu. Kobiety z cukrzycą pragnące przygotować się do ciąży, które nie mogą sobie pozwolić na zakup osobistej pompy insulinowej, mogą skorzystać z tego sprzętu w ramach programu
Fundacji WOŚP w myśl hasła „Zdrowa mama, zdrowy wcześniak, zdrowe dziecko”.
Szacuje się, że w Polsce na cukrzycę choruje 0,3% kobiet w wieku rozrodczym. „Wszystkie znaczące części ciała, jeżeli używane umiarkowanie i ćwiczone w wysiłku, do którego są przeznaczone, stają się zdrowe, dobrze rozwinięte i starzeją się wolniej. Jeśli są nie używane i pozostawione w bezczynności, stają się podatne na choroby, upośledzone w rozwoju i starzeją się szybciej”, stwierdził już w starożytności Hipokrates (460–377 p.n.e.) uważany za ojca medycyny.
22. Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i 8. bieg „Policz się z cukrzycą” to ważne wydarzenia rozpoczynającego się nowego roku. Warto zwrócić uwagę na aktywność fizyczną, którą w czasie 22. Finału WOŚP podejmuje wiele tysięcy osób. Grupa PFED również w tym roku włączyła się do 8. biegu „Policz się z cukrzycą”.
Celem biegu „Policz się z cukrzycą” jako elementu prowadzonej pod tym samym hasłem autorskiej akcji Fundacji WOŚP jest popularyzacja wiedzy na temat cukrzycy i promowanie zdrowego i aktywnego stylu życia. Drugi cel biegu związany jest z realizowanym przez WOŚP Programem Leczenia Osobistymi Pompami Insulinowymi Kobiet Ciężarnych z Cukrzycą: zbiórka pieniędzy na zakup pomp insulinowych na potrzeby tego programu. Kobiety z cukrzycą pragnące przygotować się do ciąży, które nie mogą sobie pozwolić na zakup osobistej pompy insulinowej, mogą skorzystać z tego sprzętu w ramach programu
Fundacji WOŚP w myśl hasła „Zdrowa mama, zdrowy wcześniak, zdrowe dziecko”.
Szacuje się, że w Polsce na cukrzycę choruje 0,3% kobiet w wieku rozrodczym. „Wszystkie znaczące części ciała, jeżeli używane umiarkowanie i ćwiczone w wysiłku, do którego są przeznaczone, stają się zdrowe, dobrze rozwinięte i starzeją się wolniej. Jeśli są nie używane i pozostawione w bezczynności, stają się podatne na choroby, upośledzone w rozwoju i starzeją się szybciej”, stwierdził już w starożytności Hipokrates (460–377 p.n.e.) uważany za ojca medycyny.
Zatem, kontynuując tę myśl, można powiedzieć, że ruch, czyli aktywność fizyczna to uroda, zgrabna sylwetka, jędrne ciało, większa energia, lepsze zdrowie, równowaga ducha, większa odporność na infekcje. Nigdy nie jest za późno, by zacząć ćwiczyć. Co więcej, ruch jest dobrodziejstwem dla zdrowia w każdym wieku. Trzeba go tylko dostosować do własnych możliwości i sprawności fizycznej. Najlepiej wybrać formę ruchu, która sprawia najwięcej przyjemności. Ruch będzie skuteczny tylko wtedy, gdy będzie regularny. 10 powodów, dla których warto zadbać o aktywność fizyczną
1. Regularny ruch pomaga zachować dobrą linię.
2. Powodując lepsze spalanie tłuszczów, przyczynia się do obniżenia poziomu złego cholesterolu (LDL) i podwyższenia poziomu dobrego cholesterolu (HDL).
3. Poprawia krążenie, zwiększa wydolność serca, stabilizuje ciśnienie tętnicze.
4. Zwiększa dotlenienie organizmu.
5. Stymuluje system odpornościowy.
6. Chroni przed rakiem.
7. Pomaga walczyć ze stresem i zmniejsza ryzyko depresji.
8. Pomaga walczyć z osteoporozą.
9. Osłabia apetyt.
10. Opóźnia starzenie się organizmu.
Czynniki wpływające na podejmowanie aktywności fizycznej.
Podjęcie aktywności fizycznej nie jest tylko wynikiem pragnienia, by stać się osobą aktywną. W dużej mierze decydują o tym czynniki środowiskowe. Na przykład planowanie
urbanistyczne może mieć istotne znaczenie wspomagające chęć do jeżdżenia na rowerze lub chodzenia do pracy pieszo. Uruchomienie pryszniców w zakładach pracy może ułatwić podjęcie decyzji o dojeżdżaniu do pracy na rowerze.
Wytyczne w Unii Europejskiej i Ameryce
W 2008 r. powstały wytyczne amerykańskie i wspólnotowe dotyczące zwiększenia aktywności fizycznej. W wytycznych amerykańskich szczegółowo opisano minimalny poziom aktywności fizycznej, który powinny osiągnąć różne grupy populacyjne. Wytyczne wspólnotowe zostały oparte na zaleceniach Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Wytyczne europejskie i amerykańskie są zgodne, że ze względów zdrowotnych jakakolwiek aktywność fizyczna jest lepsza niż brak aktywności. Wytyczne UE zalecają wprowadzenie na poziomie lokalnym i krajowym rozwiązań prawnych, które ułatwiają zwiększenie aktywności fizycznej. Powinny one być kompleksowe i dotyczyć sportu, opieki zdrowotnej, edukacji, transportu, działań modyfikujących środowisko człowieka, planowania urbanistycznego, bezpieczeństwa publicznego, warunków w miejscu pracy oraz ułatwień dla osób w starszym wieku.
Jak stać się bardziej aktywnym fizycznie – wskazówki praktyczne
Podstawowe znaczenie ma stworzenie na poziomie lokalnym i krajowym klimatu zachęty do większej aktywności fizycznej. Ale decyzje i działania musimy podejmować sami. Dla osób, które nie są przyzwyczajone do aktywności fizycznej, podstawowa wskazówka brzmi: wzmacniaj się stopniowo, aby osiągnąć poziom, który jest dla ciebie odpowiedni i który może być utrzymany przez dłuższy czas.
Oto kilka praktycznych rad. Osoby dojeżdżające do pracy autobusem mogą w prosty sposób rozpocząć zwiększanie aktywności fizycznej.
Wystarczy wyjść z autobusu jeden przystanek wcześniej i pokonać tę odległość pieszo; następnie stopniowo zwiększać dystans do przejścia. Dla kontroli czynionych postępów można stosować pedometr. Osoby zmotoryzowane mogą parkować samochód w większej odległości od sklepów i centrów handlowych. Kadra kierownicza może budować lepsze relacje w pracy, proponując spotkania koleżeńskie na meczu tenisa lub omawiać bieżące problemy podczas spaceru na świeżym powietrzu. Przydatne może być ustalenie celów z pomocą rehabilitanta lub lekarza.
Zalecenia dotyczące badań przesiewowych
W wielu wytycznych międzynarodowych towarzystw lekarskich zaleca się, aby lekarze niezależnie od specjalności zwracali uwagę na problem aktywności fizycznej swoich pacjentów. Pytania oceniające poziom aktywności fizycznej powinny stanowić nieodłączną część badania lekarskiego, a poziom wydolności należy odnotować w dokumentacji lekarskiej. Niestety, brakuje prostego i ogólnie akceptowanego narzędzia do oceny poziomu aktywności fizycznej w gabinecie lekarskim. Część ekspertów zaleca stosowanie kwestionariuszy IPAQ, które są jednak bardziej przydatne w badaniach populacyjnych. Zdaniem niektórych autorów właściwą ocenę umożliwia zadanie czterech prostych pytań:
• Czy praca zawodowa pacjenta związana jest z wysiłkiem fizycznym, czy ma charakter pracy umysłowej?
• Ile czasu pacjent poświęca codziennie na prace powiązane ze znacznym wysiłkiem fizycznym w domu, ogrodzie lub na działce?
• Ile czasu codziennie poświęca pacjent na dojście piechotą lub dojazd rowerem do pracy?
• Jak często pacjent wykonuje w czasie wolnym od pracy zawodowej ćwiczenia sportowe lub rekreacyjne (szybki marsz, rower, taniec itp.) trwające przynajmniej 20–30 minut?
Taki wywiad w większości przypadków pozwala na przybliżoną ocenę poziomu aktywności fizycznej, a z pewnością na zidentyfikowanie osób o aktywności niedostatecznej, prowadzących siedzący tryb życia. Osoby te to zazwyczaj ludzie wykonujący pracę umysłową. Nie przeznaczają oni na aktywność fizyczną więcej niż 5–10 minut dziennie, zaś prace związane z większym wysiłkiem fizycznym bądź ćwiczenia rekreacyjno-sportowe wykonują jedynie okazjonalnie.
Alicja Szewczyk
Przewodnicząca PFED
Uczestniczka 8 biegu „Policz się z cukrzycą”
1. Regularny ruch pomaga zachować dobrą linię.
2. Powodując lepsze spalanie tłuszczów, przyczynia się do obniżenia poziomu złego cholesterolu (LDL) i podwyższenia poziomu dobrego cholesterolu (HDL).
3. Poprawia krążenie, zwiększa wydolność serca, stabilizuje ciśnienie tętnicze.
4. Zwiększa dotlenienie organizmu.
5. Stymuluje system odpornościowy.
6. Chroni przed rakiem.
7. Pomaga walczyć ze stresem i zmniejsza ryzyko depresji.
8. Pomaga walczyć z osteoporozą.
9. Osłabia apetyt.
10. Opóźnia starzenie się organizmu.
Czynniki wpływające na podejmowanie aktywności fizycznej.
Podjęcie aktywności fizycznej nie jest tylko wynikiem pragnienia, by stać się osobą aktywną. W dużej mierze decydują o tym czynniki środowiskowe. Na przykład planowanie
urbanistyczne może mieć istotne znaczenie wspomagające chęć do jeżdżenia na rowerze lub chodzenia do pracy pieszo. Uruchomienie pryszniców w zakładach pracy może ułatwić podjęcie decyzji o dojeżdżaniu do pracy na rowerze.
Wytyczne w Unii Europejskiej i Ameryce
W 2008 r. powstały wytyczne amerykańskie i wspólnotowe dotyczące zwiększenia aktywności fizycznej. W wytycznych amerykańskich szczegółowo opisano minimalny poziom aktywności fizycznej, który powinny osiągnąć różne grupy populacyjne. Wytyczne wspólnotowe zostały oparte na zaleceniach Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Wytyczne europejskie i amerykańskie są zgodne, że ze względów zdrowotnych jakakolwiek aktywność fizyczna jest lepsza niż brak aktywności. Wytyczne UE zalecają wprowadzenie na poziomie lokalnym i krajowym rozwiązań prawnych, które ułatwiają zwiększenie aktywności fizycznej. Powinny one być kompleksowe i dotyczyć sportu, opieki zdrowotnej, edukacji, transportu, działań modyfikujących środowisko człowieka, planowania urbanistycznego, bezpieczeństwa publicznego, warunków w miejscu pracy oraz ułatwień dla osób w starszym wieku.
Jak stać się bardziej aktywnym fizycznie – wskazówki praktyczne
Podstawowe znaczenie ma stworzenie na poziomie lokalnym i krajowym klimatu zachęty do większej aktywności fizycznej. Ale decyzje i działania musimy podejmować sami. Dla osób, które nie są przyzwyczajone do aktywności fizycznej, podstawowa wskazówka brzmi: wzmacniaj się stopniowo, aby osiągnąć poziom, który jest dla ciebie odpowiedni i który może być utrzymany przez dłuższy czas.
Oto kilka praktycznych rad. Osoby dojeżdżające do pracy autobusem mogą w prosty sposób rozpocząć zwiększanie aktywności fizycznej.
Wystarczy wyjść z autobusu jeden przystanek wcześniej i pokonać tę odległość pieszo; następnie stopniowo zwiększać dystans do przejścia. Dla kontroli czynionych postępów można stosować pedometr. Osoby zmotoryzowane mogą parkować samochód w większej odległości od sklepów i centrów handlowych. Kadra kierownicza może budować lepsze relacje w pracy, proponując spotkania koleżeńskie na meczu tenisa lub omawiać bieżące problemy podczas spaceru na świeżym powietrzu. Przydatne może być ustalenie celów z pomocą rehabilitanta lub lekarza.
Zalecenia dotyczące badań przesiewowych
W wielu wytycznych międzynarodowych towarzystw lekarskich zaleca się, aby lekarze niezależnie od specjalności zwracali uwagę na problem aktywności fizycznej swoich pacjentów. Pytania oceniające poziom aktywności fizycznej powinny stanowić nieodłączną część badania lekarskiego, a poziom wydolności należy odnotować w dokumentacji lekarskiej. Niestety, brakuje prostego i ogólnie akceptowanego narzędzia do oceny poziomu aktywności fizycznej w gabinecie lekarskim. Część ekspertów zaleca stosowanie kwestionariuszy IPAQ, które są jednak bardziej przydatne w badaniach populacyjnych. Zdaniem niektórych autorów właściwą ocenę umożliwia zadanie czterech prostych pytań:
• Czy praca zawodowa pacjenta związana jest z wysiłkiem fizycznym, czy ma charakter pracy umysłowej?
• Ile czasu pacjent poświęca codziennie na prace powiązane ze znacznym wysiłkiem fizycznym w domu, ogrodzie lub na działce?
• Ile czasu codziennie poświęca pacjent na dojście piechotą lub dojazd rowerem do pracy?
• Jak często pacjent wykonuje w czasie wolnym od pracy zawodowej ćwiczenia sportowe lub rekreacyjne (szybki marsz, rower, taniec itp.) trwające przynajmniej 20–30 minut?
Taki wywiad w większości przypadków pozwala na przybliżoną ocenę poziomu aktywności fizycznej, a z pewnością na zidentyfikowanie osób o aktywności niedostatecznej, prowadzących siedzący tryb życia. Osoby te to zazwyczaj ludzie wykonujący pracę umysłową. Nie przeznaczają oni na aktywność fizyczną więcej niż 5–10 minut dziennie, zaś prace związane z większym wysiłkiem fizycznym bądź ćwiczenia rekreacyjno-sportowe wykonują jedynie okazjonalnie.
Alicja Szewczyk
Przewodnicząca PFED
Uczestniczka 8 biegu „Policz się z cukrzycą”
