Finały Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy kierują naszą uwagę nie tylko na przypisany im szczegółowy cel, lecz także na cukrzycę. Odbywa się to poprzez towarzyszące im biegi pod hasłem „Policz się z cukrzycą”. W tym roku podczas 23. finału WOŚP biegliśmy już po raz dziewiąty. Celem biegu „Policz się z cukrzycą” jest popularyzacja wiedzy o cukrzycy i promowanie aktywnego stylu życia. Drugi cel biegu związany jest z programem WOŚP Leczenie Osobistymi Pompami Insulinowymi Kobiet Ciężarnych z Cukrzycą. Reprezentacja PFED w tym roku kolejny raz włączyła się do biegu, co mimo porywistego wiatru i siekącego chwilami deszczu sprawiło nam dużą frajdę. Zachęcamy do treningu wytrzymałości i uczestnictwa w 10. biegu „Policz się z cukrzycą” już za rok.
Bieg „Policz się z cukrzycą” stanowi element prowadzonej pod tym samym hasłem autorskiej akcji Fundacji WOŚP, której celem jest popularyzacja wiedzy na temat cukrzycy i promowanie zdrowego i aktywnego stylu życia. Drugi cel biegu jest związany z realizowanym przez WOŚP Programem Leczenia Osobistymi Pompami Insulinowymi Kobiet Ciężarnych z Cukrzycą: zbiórka pieniędzy na zakup pomp insulinowych na potrzeby tego programu. Kobiety z cukrzycą pragnące przygotować się do ciąży, które nie mogą sobie pozwolić na zakup osobistej pompy insulinowej, mogą skorzystać z tego sprzętu w ramach programu. Szczegółowe informacje o programie: http://www.wosp.org.pl/medycyna/nasze_programy/pompy_insulinowe_kobiety_ciezarne
Aktywność fizyczną, którą w czasie 23. finału WOŚP podejmuje wiele tysięcy osób, jest dobrym przykładem ruchu jako aktywności systematycznej. Grupa PFED również włączyła się w tym roku do 9. biegu „Policz się z cukrzycą”. Zachęcamy wszystkich do treningu wytrzymałości i uczestnictwa w 10 biegu „Policz się z cukrzycą” w 2016 r. w dobrze pojętym własnym interesie zdrowotnym.
W ramach zachęcenia do systematycznej aktywności fizycznej kilka ważnych informacji:
Wysiłek fizyczny jest obecnie uznawany za jeden z najważniejszych elementów prewencji pierwotnej i wtórnej chorób sercowo-naczyniowych i cukrzycy. Niekwestionowany jest bezpośredni korzystny wpływ aktywności fizycznej na procesy komórkowe, o czym niżej. Równie ważna i godna podkreślenia jest rola wysiłku fizycznego dla podtrzymania i wzmocnienia dobrego samopoczucia psychicznego, co samo w sobie zmniejsza ryzyko zachorowania.
Przypomnijmy kilka definicji.
Wysiłek fizyczny: praca mięśni szkieletowych wraz z całym zespołem towarzyszących jej czynnościowych zmian w organizmie.
Wysiłek ogólny: mówimy o nim wówczas, gdy w wysiłku zaangażowane jest ponad 30% masy mięśniowej (zależy od masy ciała). Wysiłek lokalny występuje wtedy, gdy zaangażowane jest mniej niż 30% masy mięśniowej (praca jednej lub dwóch kończyn). Wysiłek maksymalny – gdy zapotrzebowanie na tlen podczas pracy jest równe indywidualnej wartości VO2 max*; wysiłek supramaksymalny – gdy zapotrzebowanie na tlen przekracza VO2 max; wysiłek submaksymalny – gdy zapotrzebowanie na tlen jest mniejsze niż VO2 max/
*VO2 max czyli tzw. pułap tlenowy: zdolność pochłaniania tlenu przez organizm. Jest to jeden z najczęściej stosowanych wskaźników wydolności. Służy do określania ciężkości (intensywności) wysiłku.
W czasie wysiłku fizycznego następuje przetwarzanie energii chemicznej powstającej w procesie metabolizmu komórkowego w energię mechaniczną niezbędną w pracy mięśni. Człowiek w czasie pracy fizycznej wykorzystuje do 30% energii zawartej w produktach żywnościowych. Pozostała część jest zamieniana w ciepło. Procesy metaboliczne związane są z przemianą materii i energii, mogą przebiegać w warunkach tlenowych i beztlenowych.
Klasyfikacja rodzajów wysiłku fizycznego
w zależności od rodzajów skurczów mięśni:
- statyczny
- dynamiczny
w zależności od wielkości zaangażowanych grup mięśni:
- ogólny
- miejscowy
w zależności od czasu trwania:
- długotrwały
- krótkotrwały
w zależności od intensywności:
- submaksymalny
- maksymalny
- supramaksymalny
w zależności od procesów biochemicznych dominujących w pokrywaniu zapotrzebowania energetycznego:
- tlenowy
- beztlenowy.
Wytrzymałość to zdolność do długotrwałego wykonywania pracy o wymaganej intensywności, bez obniżenia jej wydajności, przy zachowaniu podwyższonej odporności na zmęczenie, przy wysiłku odbywającym się w różnych, także niekorzystnych warunkach zewnętrznych. Miarą wytrzymałości jest czas trwania pracy. Wytrzymałość jest zależna od maksymalnego zużycia tlenu, a przy tym uwarunkowana czynnikami psychicznymi: silną wolą, motywacją, zainteresowaniami.
Środki i metody treningowe wykorzystywane do poprawy wytrzymałości:
· rower lub rower stacjonarny
· pływanie
· marsze, marszo-biegi, bieganie, bieganie na bieżni mechanicznej
· wioślarstwo lub ergometr wioślarski.
