W dniach 9-11 kwietnia 2010r w Gdańsku odbyła się XII Konferencja Cukrzycy Typu 1 Sekcji Pediatrycznej Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Uczestniczyli w niej diabetolodzy, pediatrzy, lekarze innych specjalności (interniści, nefrolodzy, kardiolodzy), pielęgniarki na co dzień zajmujące się pacjentami z cukrzycą, dietetycy, jako, że cukrzyca jest problemem interdyscyplinarnym i powinna być kontrolowana nie przez pojedynczych lekarzy, ale przez zespoły terapeutyczne.
Głównymi tematami wykładów podczas konferencji była intensywna insulinoterapia, ciągły podskórny monitoring glikemii oraz genetyka. Cukrzyca staje się coraz powszechniejszym zjawiskiem nie tylko w populacji osób dorosłych , ale także wśród dzieci i młodzieży. Przed zespołami diabetologicznymi stoi szczególnie trudne wyzwanie: dążenie do osiągania celów terapeutycznych mimo występującej często niechęci do prowadzenia skutecznej terapii.
Głównymi tematami wykładów podczas konferencji była intensywna insulinoterapia, ciągły podskórny monitoring glikemii oraz genetyka. Cukrzyca staje się coraz powszechniejszym zjawiskiem nie tylko w populacji osób dorosłych , ale także wśród dzieci i młodzieży. Przed zespołami diabetologicznymi stoi szczególnie trudne wyzwanie: dążenie do osiągania celów terapeutycznych mimo występującej często niechęci do prowadzenia skutecznej terapii.
Na konferencji przedstawiono najnowsze doniesienia ze świata inżynierii genetycznej. W zaburzeniu tolerancji immunologicznej prowadzącej do rozwoju cukrzycy znaczącą rolę odgrywają limfocyty T regulatorowe. Ich niedobór bądź nieprawidłowa funkcja immunosupresyjna powodują , że dochodzi do rozwoju reakcji autoimmunologicznych skierowanych przeciw wyspom trzustki. Efektem tego jest zniszczenie wysp i wystąpienie objawów cukrzycy .Obecnie naukowcy badają czy zwiększenie ilości limfocytów T regulatorowych lub pobudzenie ich funkcji może spowodować zwolnienie procesu autoimmunologicznego u pacjenta, w konsekwencji odroczyć w czasie początek objawów lub nawet zatrzymać proces chorobowy. Próby na zwierzętach przyniosły pozytywny efekt, obecnie są prowadzone eksperymenty z udziałem ludzi.
Dotychczas rozróżniano cukrzycę typu 1 i typu 2 oraz cukrzycą ciążową. Naukowcy rozróżniają jednak jeszcze więcej rodzajów tej choroby. Na konferencji mówiono o nowo rozpoznanym zjawisku „cukrzycy podwójnej” zwanej także hybrydową, występującej u dzieci i młodzieży. W przypadku tej choroby nakładają się fenotypy zarówno cukrzycy typu 1 jak i typu 2. Pacjenci z cukrzyca hybrydową to osoby mające nadwagę bądź otyłość. Obecnie wydaje się konieczne prowadzenie dalszych badań nad stworzeniem najbardziej skutecznego modelu terapii dla osób z cukrzyca podwójną.
W sesji naukowej „Edukacja w cukrzycy” Alicja Szewczyk – przewodnicząca PFED przedstawiła działalność edukacyjną PFED, oraz udział pielęgniarki w procesie terapeutycznym – cele, funkcje, znaczenie dla edukacji osób z cukrzycą i ich rodzin. W wystąpieniu została podkreślona ważność współpracy z pacjentem . Ta współpraca zapewnia bezpieczeństwo pacjenta i pielęgniarki, uwzględnia życzenia i oczekiwania pacjenta oraz jego preferencje – pacjent podejmuje ostateczną decyzję a nie my lub lekarz proaktywne ze strony pielęgniarki udzielanie informacji o potencjalnych bliskich i dalszych efektach ubocznych postępowania, zabiegu, potencjalnie możliwym odczuwaniu nieprzyjemnych doznań, bólu etc (adwokat interesu pacjenta)
Jeśli jest to u konkretnego pacjenta możliwe, należy umieć przedstawić mu kilka możliwości do wyboru, informując go która
z punktu medycznego, pielęgniarskiego jest dla niego korzystniejsza (efektywność, skutki uboczne, następstwa wyboru, koszt, etyka i prawo)
Natomiast tradycyjnie jest to : skupienie uwagi na chorobie, problemie; pacjent to petent, czeka i dostaje to co MY uważamy za najlepsze. Jeśli nie mamy mu nic do zaoferowania, to go unikamy, zbywamy ewentualnie dajemy nierealistyczne nadzieje, nieadekwatne do jego aktualnej sytuacji.
EFEKT: pacjent pozostawiony sam sobie
Natomiast dążmy do takiego modelu edukacji gdzie dochodzi do wspólnego selektywnego wyboru najlepszych opcji leczenia i pielęgnacji które akceptuje chory.
Gościem honorowym była Minister zdrowia Ewa Kopacz, która zapewniła, że zostanie powołany zawód medyczny : EDUKATOR. Ośrodkiem, w którym rozpocznie się kształcenie pierwszych edukatorów w cukrzycy będzie Uniwersytet Medyczny w Gdańsku.
Trzymamy kciuki za realizację projektu Minister zdrowia Ewy Kopacz.
Dotychczas rozróżniano cukrzycę typu 1 i typu 2 oraz cukrzycą ciążową. Naukowcy rozróżniają jednak jeszcze więcej rodzajów tej choroby. Na konferencji mówiono o nowo rozpoznanym zjawisku „cukrzycy podwójnej” zwanej także hybrydową, występującej u dzieci i młodzieży. W przypadku tej choroby nakładają się fenotypy zarówno cukrzycy typu 1 jak i typu 2. Pacjenci z cukrzyca hybrydową to osoby mające nadwagę bądź otyłość. Obecnie wydaje się konieczne prowadzenie dalszych badań nad stworzeniem najbardziej skutecznego modelu terapii dla osób z cukrzyca podwójną.
W sesji naukowej „Edukacja w cukrzycy” Alicja Szewczyk – przewodnicząca PFED przedstawiła działalność edukacyjną PFED, oraz udział pielęgniarki w procesie terapeutycznym – cele, funkcje, znaczenie dla edukacji osób z cukrzycą i ich rodzin. W wystąpieniu została podkreślona ważność współpracy z pacjentem . Ta współpraca zapewnia bezpieczeństwo pacjenta i pielęgniarki, uwzględnia życzenia i oczekiwania pacjenta oraz jego preferencje – pacjent podejmuje ostateczną decyzję a nie my lub lekarz proaktywne ze strony pielęgniarki udzielanie informacji o potencjalnych bliskich i dalszych efektach ubocznych postępowania, zabiegu, potencjalnie możliwym odczuwaniu nieprzyjemnych doznań, bólu etc (adwokat interesu pacjenta)
Jeśli jest to u konkretnego pacjenta możliwe, należy umieć przedstawić mu kilka możliwości do wyboru, informując go która
z punktu medycznego, pielęgniarskiego jest dla niego korzystniejsza (efektywność, skutki uboczne, następstwa wyboru, koszt, etyka i prawo)
Natomiast tradycyjnie jest to : skupienie uwagi na chorobie, problemie; pacjent to petent, czeka i dostaje to co MY uważamy za najlepsze. Jeśli nie mamy mu nic do zaoferowania, to go unikamy, zbywamy ewentualnie dajemy nierealistyczne nadzieje, nieadekwatne do jego aktualnej sytuacji.
EFEKT: pacjent pozostawiony sam sobie
Natomiast dążmy do takiego modelu edukacji gdzie dochodzi do wspólnego selektywnego wyboru najlepszych opcji leczenia i pielęgnacji które akceptuje chory.
Gościem honorowym była Minister zdrowia Ewa Kopacz, która zapewniła, że zostanie powołany zawód medyczny : EDUKATOR. Ośrodkiem, w którym rozpocznie się kształcenie pierwszych edukatorów w cukrzycy będzie Uniwersytet Medyczny w Gdańsku.
Trzymamy kciuki za realizację projektu Minister zdrowia Ewy Kopacz.