Projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie wykazu dziedzin pielęgniarstwa (…) przekazany do konsultacji społecznych 27 lipca 2012 r. Fundacja Rozwoju Pielęgniarstwa Polskiego poddała rzeczowej krytyce w piśmie do Ministerstwa Zdrowia z dnia 24 sierpnia 2012.
Czytamy w nim m.in., że likwidacja specjalizacji zmniejsza możliwość wykorzystania postępu medycyny i technologii specjalistycznej, jak i potencjału pielęgniarek diabetologicznych. Dzięki specjalizacji rozwija się wysoko wyspecjalizowana pielęgniarska kadra diabetologicznej, co może przyczynić się do poprawienia sytuacji diabetologicznej w Polsce. Szansa na poprawę zdrowia publicznego, powstała dzięki zaangażowaniu polskich pielęgniarek diabetologicznych, a zwłaszcza PFED, na polu edukacyjnym i naukowym, nie powinna zostać przekreślona poprzez skreślenie z listy specjalizacji diabetologicznej.
Czytamy w nim m.in., że likwidacja specjalizacji zmniejsza możliwość wykorzystania postępu medycyny i technologii specjalistycznej, jak i potencjału pielęgniarek diabetologicznych. Dzięki specjalizacji rozwija się wysoko wyspecjalizowana pielęgniarska kadra diabetologicznej, co może przyczynić się do poprawienia sytuacji diabetologicznej w Polsce. Szansa na poprawę zdrowia publicznego, powstała dzięki zaangażowaniu polskich pielęgniarek diabetologicznych, a zwłaszcza PFED, na polu edukacyjnym i naukowym, nie powinna zostać przekreślona poprzez skreślenie z listy specjalizacji diabetologicznej.
W piśmie Fundacji Rozwoju Pielęgniarstwa Polskiego czytamy również:
Rozwojowi profesjonalizmu pielęgniarek pracujących wśród pacjentów z cukrzycą służą m.in. różne szkolenia w ramach kształcenia ustawicznego, jak i plany rozwoju zawodowego. Likwidacja specjalizacji zmniejsza możliwości i wykorzystanie postępu i rozwoju medycyny oraz technologii specjalistycznej, jak i potencjału grupy pielęgniarek diabetologicznych.
Uczestnicząc w szkoleniach krajowych i zagranicznych obserwujemy wykorzystanie wąskospecjalistycznych pielęgniarek diabetologicznych, które w sposób efektywny pełnią rolę specjalistek, edukatorów dla pacjentów i ich rodzin, jak również dla zespołów interdyscyplinarnych zwłaszcza w instytucjach i regionach, które nie mają lekarzy ze specjalizacją diabetologiczną. W wielu krajach prowadzone są narodowe programy zapobiegawcze, w których istotną rolę zajmują pielęgniarki diabetologiczne. Europejskie i światowe programy walki z cukrzycą nastawione są na wzmocnienie uprawnień i kompetencji pielęgniarek pracujących z pacjentami z cukrzycą. Zasadniczą rolę w zapobieganiu powikłań cukrzycy odgrywa proces edukacji zdrowotnej, dzięki której chorzy są przygotowywani do sprawowania samoopieki – a to pozwala na zmniejszenie kosztów specjalistycznej opieki poprzez ograniczenie niepełnosprawności.
Umieszczenie pielęgniarstwa diabetologicznego jedynie jako modułu w pielęgniarstwie zachowawczym jest rozwiązaniem, na które pielęgniarki pracujące z pacjentami z cukrzycą nie powinny się zgodzić – właśnie ze względu na dobro tych pacjentów i różnorodność powikłań.
Zaangażowanie i działania polskich pielęgniarek diabetologicznych w różnych organizacjach pozarządowych w kraju i na świecie, a zwłaszcza PFED, wzmocniły tę dziedzinę. Dzięki specjalizacji diabetologicznej zaczęła się rozwijać pielęgniarska kadra specjalistyczna, co nie powinno być zaprzepaszczone, a raczej kontynuowane i rozwijane celem poprawienia sytuacji diabetologicznej w Polsce.
Istnieje niezbędna potrzeba nadania pielęgniarkom specjalistycznej wiedzy i samodzielności poprzez specjalizację w dziedzinie diabetologii.
Rozwojowi profesjonalizmu pielęgniarek pracujących wśród pacjentów z cukrzycą służą m.in. różne szkolenia w ramach kształcenia ustawicznego, jak i plany rozwoju zawodowego. Likwidacja specjalizacji zmniejsza możliwości i wykorzystanie postępu i rozwoju medycyny oraz technologii specjalistycznej, jak i potencjału grupy pielęgniarek diabetologicznych.
Uczestnicząc w szkoleniach krajowych i zagranicznych obserwujemy wykorzystanie wąskospecjalistycznych pielęgniarek diabetologicznych, które w sposób efektywny pełnią rolę specjalistek, edukatorów dla pacjentów i ich rodzin, jak również dla zespołów interdyscyplinarnych zwłaszcza w instytucjach i regionach, które nie mają lekarzy ze specjalizacją diabetologiczną. W wielu krajach prowadzone są narodowe programy zapobiegawcze, w których istotną rolę zajmują pielęgniarki diabetologiczne. Europejskie i światowe programy walki z cukrzycą nastawione są na wzmocnienie uprawnień i kompetencji pielęgniarek pracujących z pacjentami z cukrzycą. Zasadniczą rolę w zapobieganiu powikłań cukrzycy odgrywa proces edukacji zdrowotnej, dzięki której chorzy są przygotowywani do sprawowania samoopieki – a to pozwala na zmniejszenie kosztów specjalistycznej opieki poprzez ograniczenie niepełnosprawności.
Umieszczenie pielęgniarstwa diabetologicznego jedynie jako modułu w pielęgniarstwie zachowawczym jest rozwiązaniem, na które pielęgniarki pracujące z pacjentami z cukrzycą nie powinny się zgodzić – właśnie ze względu na dobro tych pacjentów i różnorodność powikłań.
Zaangażowanie i działania polskich pielęgniarek diabetologicznych w różnych organizacjach pozarządowych w kraju i na świecie, a zwłaszcza PFED, wzmocniły tę dziedzinę. Dzięki specjalizacji diabetologicznej zaczęła się rozwijać pielęgniarska kadra specjalistyczna, co nie powinno być zaprzepaszczone, a raczej kontynuowane i rozwijane celem poprawienia sytuacji diabetologicznej w Polsce.
Istnieje niezbędna potrzeba nadania pielęgniarkom specjalistycznej wiedzy i samodzielności poprzez specjalizację w dziedzinie diabetologii.