Tematem trzeciego webinaru z cyklu "Wieczór z pielęgniarstwem diabetologicznym" była "Hiperglikemia i edukacja w różnych typach cukrzycy w świetle zaleceń PTD 2021". Cykl spotkań powstaje we współpracy PFED oraz firmy Ascensia. Gośćmi tego spotkania były przewodnicząca PFED - Alicja Szewczyk, prof. Irina Kowalska z Kliniki Chorób Wewnętrznych i Chorób Metabolicznych Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku oraz Ewa Targońska z firmy Ascensia. 

Zachęcamy do obejrzenia nagrania z webinaru, który otworzy się Państwu po kliknięciu na zdjęcie tytułowe.  ​

Tematem drugiego webinaru z cyklu "Wieczór z pielęgniarstwem diabetologicznym" było Żywienie w cukrzycy typu 2". Cykl spotkań powstaje we współpracy PFED oraz firmy Ascensia. Gośćmi tego spotkania były przewodnicząca PFED - Alicja Szewczyk, Beata Sińska z Zakładu Żywienia Człowieka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz Dorota Drozd z Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego nr 1 w Lublinie.

Zachęcamy do obejrzenia nagrania z webinaru, który otworzy się Państwu po kliknięciu na zdjęcie tytułowe.  

Jednym z gości "Wieczoru z pielęgniarstwem diabetologicznym" była przewodnicząca PFED - Alicja Szewczyk. Zachęcamy do obejrzenia nagrania z webinaru, który otworzy się Państwu po kliknięciu na zdjęcie tytułowe.   Webinarium dotyczyło tematu "Cukrzyca a COVID-19". 
 
1. Czy u Pani, Pani Alicjo pacjenci diabetologiczni i ich rodziny mają wsparcie psychologa w tym trudnym czasie?

W miejscu mojej pracy w zespole jest zatrudniona pani psycholog, która na bieżąco spotyka się z pacjentem i rodzicem. Dodatkowo jak pacjent ma zaplanowaną wizytę w Poradni Diabetologicznej może w tym samym dniu po wcześniejszym umówieniu skorzystać z wizyty u psychologa. Z moich wieloletnich obserwacji wynika, że  potrzeby rodzin i pacjentów korzystania z wizyt u psychologa są bardzo duże. Od początku mojej pracy w zespole diabetologicznym w oddziale i poradni pacjent i rodzic mógł skorzystać ze wsparcia psychologa.

2. Jakie są najnowsze badania na temat wpływu COVID-19 na serce i jakie na płuca?

Wirus SARS-CoV-2 może prowadzić do uszkodzenia serca w kilku mechanizmach. Pierwszy z nich to pośredni mechanizm zapalny w wyniku tzw. burzy cytokinowej (cytokiny w tym przypadku są produkowane głównie w płucach, ale przez żyły płucne docierają do serca). Drugi to bezpośrednie zapalenie mięśnia sercowego wywołane przez wirusa SARS-CoV-2 prowadzące do upośledzenia funkcji skurczowej i rozkurczowej serca. Efektem tego zapalenia może być apoptoza kardiomiocytów i zastępowanie ich tkanką łączną, co prowadzi do trwałej niewydolności serca różnego stopnia. Trzecim mechanizmem jest powstawanie wewnątrznaczyniowych zakrzepów w mikrokrążeniu serca ze skutkami podobnymi jak w drugim przypadku. Czwartym może być zawał serca na tle istniejącej już miażdżycy - ze względu na zwiększoną gotowość prozakrzepową. Wreszcie funkcja serca może ulec zaburzeniu poprzez wpływ na układ renina-angiotensyna-aldosteron. Tutaj możliwe jest zarówno nadmierne jego pobudzenie i wzrost ciśnienia tętniczego, jak też efekt odwrotny - przyspieszony katabolizm angiotensyny, a jej metabolity mają działanie naczyniorozszerzające. Oprócz tego wiązanie się wirusa z receptorem ACE2 też powoduje rozkurcz naczyń.
Jeśli chodzi o wpływ na płuca, to jest to główny narząd atakowany przez koronawirusa (SARS - Severe Acute Respiratory Syndrome, czyli ciężki ostry zespół oddechowy). Negatywne skutki zdrowotne, oprócz stanu ostrego mogącego prowadzić - w wyniku śródmiąższowego nacieku zapalnego i upośledzenia wymiany gazowej - do ciężkiej niewydolności oddechowej i zgonu. Odległe skutki obejmują zniszczenie części lub nawet większości miąższu płucnego w wyniku procesu pozapalnego włóknienia lub reakcji autoimmunologicznej również prowadzącej finalnie do zwłóknienia płuc (czasami - jak w przypadku lekarza anestezjologa z Tychów - wymagających przeszczepu płuc).

3. Czy infekcja covid-19 zwiększa zapotrzebowanie na insulinę?

Tak. W ogromnej większości przypadków cukrzyca ulega rozchwianiu i dochodzi do wzrostu glikemii, czasami znacznego - w zależności od aktywności stanu zapalnego, gdyż zapalenie nasila obwodową insulinooporność, przez co zapotrzebowanie na insulinę zarówno endogenną jak też egzogenną wzrasta i dawkę insuliny należy zwiększać, nieraz o ponad 50%.

4. Czy U Pana profesora oprócz teleporady, pielęgniarka ma teleedukację?

Niestety, nie ma na to czasu (pełni też funkcję rejestratorki) i edukację prowadzi głównie u pacjentów pierwszorazowych (wówczas face-to-face), czasami jest też potrzeba reedukacji, zwłaszcza u tych pacjentów, którzy wypracowali sobie błędne nawyki żywieniowe i terapeutyczne

5. Czy wszyscy pacjenci z cukrzycą mają większe ryzyko powikłań przy COVID-19? 

Nie wszyscy. Mam już wielu pacjentów - ozdrowieńców, u których przebieg choroby był bardzo różny. Natomiast ogółem ciężkość choroby zależy to od wielu czynników związanych nie tylko z cukrzycą (np. wiek), ale też z samą cukrzycą. Zła kontrola metaboliczna negatywnie wpływa na funkcje układu odpornościowego mogąc prowadzić do cięższego przebiegu. Otyłość obecna u większości pacjentów z cukrzycą też (w wielu różnych mechanizmach) wpływa na ciężkość przebiegu. Istniejąca już przez zachorowaniem na COVID-19 miażdżyca tętnic wieńcowych też sprzyja powikłaniom kardiologicznym. Cukrzyca + otyłość sprzyja powstawaniu stanu prozakrzepowego i w przypadku zakażenia wirusem SARS-CoV-2 częściej prowadzi do powikłań zakrzepowych. Jak z tego widać ryzyko ciężkiego przebiegu jest różne u różnych pacjentów z cukrzycą. Ale czasami COVID-19 i tak przebiega nieprzewidywalnie.

6. Czy informacje przesłane on-line przez pacjentów oraz dane z aplikacji dotyczące samokontroli są załączane do dokumentacji indywidualnej pacjenta? 

Dane te oczywiście powinny być dołączane do dokumentacji, bo są ważną informacją zdrowotną, a czasem służą uzasadnieniu włączenia np. długodziałającego analogu na refundację przy wykazaniu np., nocnych niedocukrzeń u pacjentów leczonych insuliną NPH - Insulatard, Humulin N, czy Gensulin N. U mnie tego typu skany czy raport są zawsze dołączane do dokumentacji.